HET ONTWAKEN
Mijn kleine ik verborgen in een kruipende peuter zat in het park. Tenminste mijn moeder en haar generatiegenoten noemde dit een park. Een vierkante houten constructie afgebakend met een hekwerk van gladde ronde staven. De vloer lag bezaaid met speelgoed. Midden jaren vijftig zal dit hoofdzakelijk houten speelgoed geweest zijn. Kleine ukjes werden hierin gedropt wanneer moeders even ademruimte nodig hadden of de tijdrovende huishoudelijke klussen wilde aanvatten. De peuter kroop wat rond in zijn afgeschermde ruimte, sabberde en knabbelde op het verspreid liggend speelgoed, trok zich op aan de speilers en kwebbelde in zijn peuter taaltje.
En toen gebeurde het! Iets in mijn kleine hoofdje sprak tot mij. Of ik een stem hoorde weet ik niet meer maar ik kreeg een boodschap. Een duidelijke opdracht. Onthou dit moment. Onthou dit moment voor de rest van je leven. Dat beeld hoe ik me vasthield aan de staven van het houten park en de opdracht om dit zeker te onthouden is mijn eerste herinnering. Hetgeen het allemaal nog bizarder maakt is dat ik toen onmogelijk de betekenis had kunnen begrijpen van woorden als “onthouden” of “herinnering”. Die konden nooit deel uitgemaakt hebben van de minimale woordenschat die ik toen bezat. Bizar! Bizar!
Hierover nadenkend kan ik geen enkele andere verklaring vinden dan dat dit het moment was, klaar en duidelijk in mijn geheugen gegrift, van het ontwaken van mijn bewustzijn. Het moment dat elk kind heeft wanneer het beseft te kunnen denken en te zijn. Dit gebeurt dan misschien op een ander moment, bij sommigen vroeger, bij sommigen later. Menigeen placht dit te vergeten, anderen daarentegen kunnen het zich perfect herinneren.
Men heeft het over consciousness and awareness in het Engels. In elke taal ter wereld zijn die begrippen gekend. In elke religie duiken ze op, Filosofen trachten het al eeuwenlang te verklaren, te vatten. Neurologen breken zich het hoofd over de vraag in welk deel van de hersenen dit dan wel gehuisvest zou zijn. Vroeg of laat komt men er wel achter. De wetenschap maakt reuze sprongen de laatste tijd.
Het bewustzijn of -het bewust zijn van die persoon in jouw lichaam- is het ultieme wonder van ons leven. Het besef uniek te zijn met je eigen persoonlijkheid, je eigen visie, je karakter en eigenaardigheden, je emoties en gevoeligheden. Er is niemand ter wereld hetzelfde. Bovendien, en dat maakt het nog extra boeiend, kan je persoonlijkheid groeien, via ervaringen aanpassingen ondergaan, wijzer worden, gelukkiger worden. Jouw eigen levensverhaal knutselt je ziel.
Straks, wie weet wanneer, zal dat bewustzijn van ons ophouden in ons stervend lichaam. Het zal dat tot de draad versleten en gebroken lijf verlaten en zijn/haar eigen weg gaan. wie weet terug naar het universum om opnieuw te ontwaken in andere dimensies? Het leven is alleszins uitermate boeiend, de dood vast en zeker ook, wedden?!
verhalen van een Aziëfanaat 