een zoektocht naar schoonheid
AZIATISCHE KUNST deel 94
Kazuhiko Tanaka 田中一彦 was born in Kofu City, Yamanashi Prefecture, Japan.
– 1965 – Graduated from Kofu First High School.
– 1971 – B.F.A., Tokyo National University of Fine Arts and Music with a major in Architectural Design.
– 1976 – First-Class Architect license acquired.
– 1982 – Open his own architectural design office in Tokyo.
– 1991 – Open a limited company, Zakurosha in Tokyo.
For more than forty years, he has been working as an architect in Tokyo.
In een interview zegt hij hetvolgde:
“Observatie is erg belangrijk bij de uitvoering van mijn werk, omdat zorgvuldige observatie me in staat stelt de materialen die ik gebruik te confronteren en te begrijpen, evenals mijn eigen innerlijke zelf als kunstenaar. Mensen vragen me vaak: “je bent architect, waarom maak je deze figuren?” Soms stel ik mezelf die vraag ook Het antwoord is eigelijk eenvoudig. In de eerste plaats ben ik een mens, daarna pas een architect. Dit is de manier waarop ik de vormen van mijn sculpturen creëer.
Ook al ben ik architect, ik ben geen fan van grote gebouwen. Opnieuw leidt dit tot de vraag naar het “Waarom?” Het antwoord is in principe hetzelfde. Ik ben een persoon zoals eenieder met mijn eigen voorkeuren afhankelijk van mijn aard, mijn smaak en de manier waarop ik leef.
Ik heb geleerd dat de verre voorouders van zoogdieren die de dinosauriërs hebben overleefd, vaak kleine, muisachtige wezens waren. Net als onze kleine voorouders ben ik op zoek naar een manier van leven in deze moderne tijd waar megabedrijven en politieke machten voor mij als dinosaurussen zijn. Ik wil geen macht, maar alleen mijn eigen weg te gaan.
Ik wil een vriend zijn van kleine dingen, zowel wezens als objecten. Dit verklaart waarschijnlijk waarom ik kleine figuratieve sculpturen maak. Als ik door de stad loop, niet voor zaken of als architect, maar gewoon mensen observeer die lopen, praten en lachen, realiseer ik me dat dit de mooie momenten van hun leven zijn.
Deze beelden inspireren me en ik wil ze dan zo snel mogelijk proberen weer te geven. Ik ben dan dikwijls zodanig gefocust dat ik tot het ochtendgloren werk. De ervaringen uit mijn jeugd zijn eveneens een inspiratiebron. Dus ik probeer deze bijna vergeten mooie momenten op te graven en ze tot beelden te vormen, bijna alsof ik een dagboek bijhoud. Uiteindelijk wil ik die dierbare momenten in het leven van andere mensen weerspiegelen. En als dit lukt zijn dat zalige ervaringen voor mij”.