#Thaise schilderkunst – verhalen van een Aziëfanaat

op zoek naar schoonheid

AZIATISCHE KUNST deel 84

“Ik wil dat mijn kunst de vertrouwde verhalen van gewone mensen op gewone plaatsen weerspiegelt”. Alzo sprak Direk Kingnok.

Eenvoud siert dat weten we maar al te goed. Het dagelijkse leven zonder glitter, pracht en praal zit vol schoonheid mits we het willen zien. Het snelle medium aquarel leent zich uitstekend voor de weergave van scenes en het schetsen (letterlijk) van sfeer. Hij, Direk Kingnok, is er bijzonder bedreven in.

Direk werd geboren in een klein stadje in Nakhon Ratchasima, Thailand. Hij groeide op in een landelijke omgeving en was van kindsbeen af geïnteresseerd in kunst. Op 9-jarige leeftijd won hij een gouden medaille van de International Children’s Art Competition Japan. Die prijs had een grote impact op hemzelf en zijn directe omgeving. Het besef dat kunst zijn verdere leven zou gaan bepalen groeide.

de Schwedagon pagode in Yangon, Myanmar

Nadat hij zijn middelbare school had beeindigd ging hij naar het Art Institute in Nakhon Ratchasima. In 1999 verhuisde hij naar Khon Kaen en zette zijn studies verder aan het Institute of Arts en nog later aan de universiteit waar hij schilderkunst studeerde. Vanaf 2003 kreeg hij interesse voor aquarel en dat zou hem nooit meer loslaten.

Nu woont hij in Khon Kaen en is fulltime kunstenaar.

een zoektocht naar schoonheid

AZIATISCHE KUNST deel 62

Ergens op een tropisch strand knijpt hij olieverftubes uit. Na een tijdje transformeert de verfspecie zich telkens tot een mooie naakte vrouw, eerst onafgewerkt zwevend en tuimelend in het zwerk, daarna in extase dansend op het strand. Een reuzegarnaal met borsten… of zijn het ogen, doet mee in het bizarre produktieproces. Rechtsonder zit het hoofd van de artiest in een bokaal terwijl zijn uitdeindende armen verwoed blijven knijpen en aldus scheppen. Er zijn nog meer details, veel meer.

De werken van Prateep Kochabua (1962) verdienen meer dan een vluchtige oogopslag. Je raakt er, bij wijze van spreken, nooit helemaal op uitgekeken.

Verbeelding en fantasie, dat is geweten, zijn essentieel voor een kunstenaar. Zij die voor het surealisme kiezen en passen voor het preciese fotografische genre hebben er duidelijk geen gebrek aan.

Zijn werk is echter niet louter pure verbeelding, hij heeft ongetwijfeld “bijbedoelingen”, soms zelfs verborgen boodschappen.

In een interview aan The Nation uit 2013 (door Khetsirin Pholdhampalit) bevestigt Prateep dat politieke gebeurtenissen die zich rond 2012 afspeelden het eigenlijke thema is achter “Engaged in Combat”.

Het is bijna drie vierkante meter in oppervlakte en het kostte hem 48 dagen om het te voltooien. “Het is een reactie op de depressie die ik, net als de meeste Thais, voelde te midden van de chaos van het land destijds. Dat conflict is trouwens nooit echt geëindigd en smeult na als een ondoofbaar vuur. We negeerden de filosofie van het gebruik van vreedzame middelen en kwamen daarna vast te zitten in starre machtsstructuren. “
Het doek is een duidelijke toespeling op de nog steeds sluimerende strijd tussen rood- en geelhemden.

Andrew J. West, een in Bangkok gevestigde Australische kunstcriticus, auteur van het in 2012 verschenen “Contemprary Thai Directory of Artists” was voorheen niet bekend met het werk van Prateep. Tijdens de voorbereiding van zijn boek veranderde dit ten gronde want hij interviewde hem vaak. Achter elk doek schuilt een verhaal weet hij nu. Meestal prettig en vroljik, soms satirisch. De onverwoestbare drang naar “sanook” of plezier komt sowieso altijd bovendrijven, Thaiser kan het eigenlijk niet.

Prateep Kochabua komt oorspronkelijk uit Bangkok waar hij studeerde aan de Faculteit voor Schone Kunsten van de Silpakorn University. Hij werkte van 1984 tot 1992 als art director bij een reclamebureau. In 1995 had hij zijn eerste solotentoonstelling in de Bangkok National Gallery.