Hoe was Zuid-Korea?

Nami Island, een must see voor al diegenen die van herfstkleuren houden (zie bovenaan links. We waren spijtig genoeg een week te laat. De herfstkleuren lagen op de grond ipv aan de takken van de bomen.

“Wat hebben we vandaag geleerd?”  Zo sloot de – in Vlaanderen – bekende televisie kok telkens zijn culinaire show af. Daarna somde hij de voornaamste tips en trucs bij het maken van het besproken gerecht nogmaals op. Zo konden de mensen thuis zelf aan de slag.
“Hoe was Korea?”, vroeg een goede vriend me via een chatbericht op WhatsApp. Daar sta je dan. Hoe begin je daar nu aan? Je wil die vriend vanzelfsprekend niet afschepen met de gebruikelijke standaard antwoorden zoals daar zijn: “We hebben goed weer gehad – de mensen waren er vriendelijk – we hebben veel gezien”. Neen, het mag voor hem iets  meer zijn. Leo (want zo heet hij) verwacht ook weer niet dat ik er een boek over ga schrijven, dat snap ik wel, maar euh… Het was toen dat ik aan de tv-kok Piet Huysentruyt dacht. Eventjes evenwel want met opsommende lijstjes maak je geen leesbare tekst. Dus we pakken het anders aan.

Hoe was Zuid-Korea?

“Wel beste Leo, wanneer je me vraagt naar mijn eerste indrukken kan ik je het volgende vertellen. Indrukken en vooral de eerste zijn pogingen om snel  iets te kunnen vatten. Vanaf de luchthaven waar je landt, tot het moment dat je het weer via dezelfde plek verlaat, wil de reisverslaafde zien, horen en proeven. Wijzelf werden door een reisbus met chauffeur opgehaald. Georganiseerde groepsreizen hebben dat voordeel. Geen zorgen over hoe en waar je een trein of een taxi moet nemen, de tickets, de reisweg, tijdschema’s… gewoon neerploffen in een comfortabele zetel, chillen en
kijken. Dat heb ik dan ook overvloedig gedaan.

Om u een idee te geven hoe er een Zuid-Koreaanse buschauffeur kan uitzien. Hij heeft zondermeer prima rijskills in combinatie met zware voet.

Onderweg naar ‘The Gardens of Morning Calm’ in Gapyeong-gun, Gyeonggi-do (even luidop zeggen als kaakontwrichtoefening) zag je een heuvelachtig/bergachtig reliëf. Opvallend was het totaal ontbreken van zwerfvuil. Afleidend mag je dus stellen dat Koreanen een gedisciplineerd volk zijn. Hier hou ik echt wel van. Discipline hoeft niet steeds negatief te zijn. Zeker niet wanneer je land en leefomgeving hierdoor netjes blijft. Wat een immens verschil met België! Na Singapore, Japan en Taiwan is dit het vierde Aziatisch land waar me dit opvalt.

Ter illustratie van aangeleerd gedrag. Links leer je om niet naast of voor de plasbak te pissen. rechts een beeldengroep in Songdo. Geïnspireerd door Manneke Pis van Brussel, hier evenwel drie Koreaanse wildplassers.

Hoogbouw overal, tot in de kleinste steden. Met meer dan 51 miljoen zijn ze. Die allemaal huisvesten met een maximaal behoud aan natuur doe je zo. Dat hebben ze in Zuid-Korea wel degelijk begrepen. Mede dankzij het feit dan hun spectaculaire economische groei van vrij recente datum is. Bijgevolg lijkt alles ook zo nieuw. Oppervlakte verslindende laagbouw is er nauwelijks. Skylines vol skyscrapers zijn overal te bewonderen. In Songdo, een vanop de tekentafel ontworpen nieuwe stad, raak je ontroerd door de schoonheid ervan. Men liet hiervoor stedenbouwkundigen en toparchitecten hun ding doen om een mooie functionele, optimale leefbare stad te creëren en het resultaat is oogverblindend. Het moest een nieuwe zakenmetropool worden zo dicht bij de zee- en luchthaven. Tot dusver is het succes echter beperkt. Te duur zodat weinig mensen zich er een flatje kunnen permitteren.

Songdo, bijzonder mooi maar voorlopig te duur voor de meeste Zuid-Koreanen

Omdat het de thuishaven van Samsung, Hyundai, Kia en LG is, om maar de bekendste merken te noemen, mag je niet verwonderd zijn dat je overal industriële activiteit kan zien. Werkloosheid is amper een probleem (2,5 %). Maar is het een rijk land en hoe is de rijkdom verdeeld? Wel, in de grote winkelbuurten van Seoul valt het je op hoe modieus de jeugd gekleed is. In verband met mijn interesses kan ik u ook verklappen dat de vrouwen er erg smakelijk uitzien (merk op dat ik uit hoofde van fatsoen mijzelf onthield van de tastzin en ik me hier tot de smaakzin beperkte).Verzorgd en zeer bekommerd over hun uiterlijk zijn ze. Zuid-Korea is trouwens ‘the place to be’ voor schoonheid correcties. Seoul met zijn 9,5 miljoen inwoners is druk maar beheersbaar en minder chaotisch dan bijvoorbeeld Bangkok in Thailand. Het was er koud ’s avonds maar ondanks dat kuierden massa’s mensen langs de marktkraampjes en aten er streetfood, in talloze variaties aanwezig.

Ongekruid flauw, saai met steeds maar weer kimchi (gepekelde groenten) tot 3 X per dag onder je neus geschoven.

Apropos food. Sorry lieve Zuid-Koreanen mochten jullie deze tekst onder ogen krijgen (de wonderen zijn de wereld niet uit), jullie nationale keuken is voor niet-Koreanen niet te genieten. Ongekruid flauw, saai en steeds hetzelfde met die onvermijdelijke kimchi. Mocht ik er nog langer verbleven hebben was het grootste gedeelte van mijn vetreserves gebruikt om te overleven. Misschien te overwegen als schoonheid correctie. Geef me dan maar de Thaise keuken!

In hun traditionele kledij zien ze er superleuk uit. Is het nostalgie en een zoektocht naar hun eigen cultuur of  zullen ze het straks posten op sociale media?

Tussen al die nieuw gebouwde torenflats zijn er toch wel, hier en daar, kleine oases. Hier kan de Koreaan zijn cultuurgeschiedenis beleven. Net als we mochten beleven in Japan dossen ze zich dan uit in prachtige traditionele klederdracht. Doen ze het voor hun fotoalbums of om te kunnen posten op sociale media, zijn ze nog echt doordrongen van hun eigen cultuur? Dit antwoord, samen met vele andere antwoorden, moet ik schuldig blijven. Het is echter een bijzonder mooi spektakel.

Tot slot een paar kleine dingen die me opvielen: dat jongeren zich bijzonder beleefd en respectvol gedragen ten opzichte van ouderen. Een ware  verademing toch, mocht je dit willen vergelijken met het gedrag bij ons in het Westen. Japan is niet veraf en hun culturele invloed idem. Zo zie je de oorspronkelijk Japanse Sanrio figuurtjes zoals Hello Kitty, Kuromi en My Melody overal en (bij wijze van spreken) op elke straathoek. Knuffels van de figuurtjes, stickerboekjes, gebruiksvoorwerpen, speelgoed en kleding, noem maar op. Manhwa is de Koreaanse variant van Japanse manga met stripalbums, tv-series en films. Ze krijgen er niet genoeg van.

Gek zijn ze er van Sanriofiguurtjes.

Manhwa, de Zuid-Koreaanse variant van de Japanse Manga

Zuid-Korea was (nu een dikke week geleden) een boeiende reiservaring. De teleurstelling over hun nationale keuken werd grotendeels teniet gedaan door een berg mooie herinneringen beste Leo.