Qiaoming Mi

een zoektocht naar schoonheid

AZIATISCHE KUNST deel 95

Werd geboren (1986) in Dalian, Liaoming China. Ze studeerde aan de Repin Academie te Sint Petersburg Rusland waar ze doctoreerde.

stillevens met boeddhistische afbeeldingen, haar favoriete onderwerp

taferelen uit de Chinese opera en rechts Qiaoming Mi, doctor in Fine Arts

Qiaoming Mi leeft nu in Bejing als professioneel artiest en is lid van de Chinese Artiestenvereniging. Daarenboven is ze als onderzoeker verbonden aan het Chinese Kunst Onderzoek Instituut en tevens directeur van de Chinese Cultuuradministratie Vereniging. Allemaal titels en functies die ons weinig zeggen maar beslist belangrijk zijn in haar land.

Maar wat nog belangrijker is… ze is jong, mooi en ze kan verduiveld goed schilderen. Dat laatste zal menigeen met me eens zijn wanneer men haar stillevens (dikwijls met boeddhistische beelden of afbeeldingen) grondig bekijkt of personages en taferelen uit de Chinese opera.

Het was moeilijk kiezen voor mij want ze heeft nu reeds een zeer uitgebreid oevre en dit op haar leeftijd, onvoorstelbaar eigenlijk. Het is voorwaar een straffe madam (een Vlaamse uitdrukking) en ik bewonder haar ten zeerste.

doe zoals mij, volg haar via instagram:
https://instagram.com/miqiaoming?utm_medium=copy_link

Zhu Yiyong

een zoektocht naar schoonheid

AZIATISCHE KUNST deel 86

Zhu Yiyong, geboren in 1957 (Chongping China) kreeg al vroeg in zijn carrière lovende kritieken voor zijn ‘Rustiek-realistische schilderkunst’, een niche waarin hij een vooraanstaand kunstenaar is. Hij portretteert echter het plattelandsleven niet zomaar. Het is een nostalgisch teruggrijpen naar het verleden en een stille uiting van kritiek. Kritiek op het gestage uitdeinen van het grootstedelijke China, de vernietiging van het milieu, de natuurlijke omgeving en het sociale leven. Economische groei heeft een zware prijs.

In zijn reeks “Memories of China” laat hij de geportretteerden een, met een wollen draad gevormde, rode ster vasthouden.

Mocht u oud genoeg zijn zal u zich het nog wel herinneren. Mijn jongste zus was er bijvoorbeeld erg bedreven in (de “kattenwieg” werd het weleens genoemd). De rode ster symboliseert zijn land, de figuren die dit vormen lijken niet echt opgewekt. De sobere, vale kleuren (in deze reeks) versterken dit gevoel.

Door navelstaarderij beseffen we veel te weinig dat er ook in andere delen van de wereld groeiende onzekerheid is. Toegegeven, het verleden was niet perfect verre van, ook niet in China, maar de goede dingen die er waren dreigen voorgoed verloren te gaan.

1957: geboren in Chongqing, China
1981: studeerde af aan het Sichuan Fine Arts Institute
1982: werd professor aan het Sichuan Fine Arts Institute en is dit nog steeds

zie #zhuyiyong

Christopher Zhang

een zoektocht naar schoonheid

AZIATISCHE KUNST deel 82

Christopher Zhang werd geboren (1954) in Shanghai, China en behaalde zijn B.F.A. diploma alvorens naar de Verenigde Staten te verhuizen (1990). Eenmaal in de Verenigde Staten studeerde hij verder in het Rhode Island College.

Zhang werd beïnvloed door kunstenaars als Rembrandt, Velazquez, Monet, Renoir, Rubens en Delacroix. Zhang concentreerde zich op portretten en landschappen als hoofdonderwerpen en begon aan een succesvolle carrière waarin hij zijn veelzijdigheid in traditionele Chinese schilderkunst, stillevens en kalligrafie liet zien. Hij schildert meestal in olie, maar schakelt vaak over op acryl, gouache, waterverf en Chinese inkt.

Zoals bij vele kunstenaars duurde het erg lang alvorens hij zijn eigen stijl vond. Het werd tenslotte een stijl die zijn persoonlijkheid benadert, een boeiende mix tussen Oost en West.

Tegenwoordig maakt Zhang schilderijen met kleuren die doen denken aan de impressionistische periode en grote penseelstreken geïnspireerd op het Russisch realisme. In de loop der jaren heeft Christopher Zhang een uitgebreide kennis verworven van wat kunst succesvol maakt. “Ik heb steeds meer het gevoel dat kunst meer gaat over het niveau van intellectueel en cultureel begrip dan over het niveau van technische vaardigheden.” Christopher Zhang woont in New England, maar wordt over de hele wereld tentoongesteld in verschillende tentoonstellingen, musea, kunstverenigingen en galerijen. Als hij niet aan het schilderen is, geeft Zhang graag les en is hij gastprofessor geweest aan de University van Connecticut en de Harvard University.

In een interview dat ik vond op de website van de Dabbert Gallery zegt hij:

“Mijn schilderijen hebben voornamelijk betrekking op twee thema’s: (1) de Chinese minderheden en hun sociale gewoonten, (2) ballerina’s. Mijn stijl en technieken zijn het best geschikt voor deze twee onderwerpen. Het is mijn handelsmerk geworden en onderscheidt me van mijn collega’s. Daarbuiten schilder ik ook nog portretten en landschappen

Liu Yaming

een zoektocht naar schoonheid

AZIATISCHE KUNST deel 75

De in Peking wonende kunstenaar Liu Yaming werd geboren (1962) in Neijiang in de provincie Sichuan in China. Hij is vooral bekend om zijn sombere, suggestieve olieverfschilderijen van vrouwelijke figuren.

Veel van Liu’s schilderijen richten zich op een enkele vrouwelijke figuur, die de toeschouwer meestal zonder glimlach aankijkt. De wazige achtergronden waarin hij ze plaatst creëeren een mysterieuze sfeer. Als toeschouwer begin je je vragen te stellen. Wie zijn ze? Waar bevinden ze zich? Waarom kijken ze ons in sommige werken zo intens aan? Wat proberen ze ons te vertellen?

Kleine details beginnen je op te vallen: een nauwelijks merkbare lichte grijns, een opgetrokken wenkbrauw, subtiele plaatsing van de handen.

Liu heeft een opmerkelijke gave voor het observeren en dedecteren van het emotionele en de lichaamstaal hieraan verbonden. Hij is een meester in gelaatsuitdrukkingen die het gevoelsleven van iemand (in zijn werk vooral vrouwen) blootleggen. Gaande van schijnbaar emotieloos of bloedserieus tot assertief en sensueel waardoor hij afwijkt van de normen die het conservatieve China reserveert voor de vrouw.
Van hen wordt verwacht dat ze volgzaam zijn, beleefd en zacht.

Je mag dus stellen dat Liu Yaming het met zijn schilderijen heel erg opneemt voor de vrouw. Ze zijn zichzelf, vol vertrouwen, onbevreesd en ongegeneerd. Sterke directe blikken die waardigheid en evenwicht uitstralen onderstrepen dit. In dit opzicht wijkt hij duidelijk af van de traditionele Chinese portretten. Het zijn nog steeds prachtige, mooie vrouwen maar allerminst geneigd tot slaafsheid of onderwerping… en zo hebben we het graag, ja toch?

Biografische gegevens zie:
https://www.pixelle.co/liu-yaming/

Lui Liu

een zoektocht naar schoonheid

AZIATISCHE KUNST deel 74

Haar naakte lichaam ligt zonder enige schaamte of preutsheid te kijk gesteld. Enkel met haar hoofd achter het glasgordijn blijft ze grotendeels verbonden aan voorouders en traditie. Links in de hoek symboliseert een opladend mobieltje de breuk met het verleden. (eigen interpretatie)

Geboren worden en opgroeien in China om daarna, als volwassene, te gaan leven in een Westers land zijn blijkbaar ideale omstandigheden om surealisten te kweken. Ontwrichting kneedt de geest, schudt wakker, scherpt creativiteit aan.

Lui Liu 刘溢 werd geboren in Noord-China (1957) en kwam in 1991 naar Canada. Lui Liu spreekt vloeiend Chinees en Engels en beschikt over uitstekende schildertechnieken en een unieke stijl die wordt bewonderd door een breed publiek over de hele wereld . Zijn schildervaardigheden ontwikkelde hij tijdens de Chinese Culturele Revolutie toen hij als jonge jongen posters op straat schilderde waarna een opleiding volgde in de prestigieuze Centrale Academie voor Schone Kunsten in Peking.

Opgroeien in China en leven in het westen maakten hem tot een insider en outsider van beide werelden. Er tussen zwevend en nergens toebehorend dwongen hem in de rol van observerende buitenstaander.

Nu woont en werkt hij in Toronto, Canada met zijn vrouw en dochter, terwijl hij exposeert in galerieën in Noord-Amerika, Europa en Azië. Hij hield ook solotentoonstellingen in het Taiwan Fine Arts Museum en in Contemporary Art Centre of Holland.

Mu Boyan

een zoektocht naar schoonheid

AZIATISCHE KUNST deel 73

Ik stel al enige tijd vast dat, naarmate deze reeks vordert, er in mijn voorkeur en smaak lichte wijzigingen optreden. Dat had ik enkele jaren geleden ook al ervaren toen ik klassieke muziek ging verkennen. Je begint bij het populaire, toegankelijke genre: dingen als de Radetzkymars van Strauss of de 4 jaargetijden van Vivaldi en gaandeweg leer je moeilijker werk waarderen. Je tocht wordt een leerproces, je smaak wordt voller en intenser. Muziek die me destijds deed afhaken wordt hemels mooi. Het gamma van datgene waarvan je kan genieten wordt uitgebreider.

Nu verlaat ik geregeld het pad van het “gemakkelijke” of “populaire” realistische genre. Hoe prachtig dit meestal ook moge zijn, er is echter zoveel meer dan de Vivaldi’s en de Straussen van de beeldende kunst. Durf en creativiteit in de eeuwige zoektocht naar een eigen stijl heeft al zo dikwijls tot wonderlijke creaties geleid, jazeker ook bij kunstenaars van Aziatische origine. Neem nou…..

Mu Boyan is een hedendaagse Chinese beeldhouwer. Het meest bekend om zijn verscheidenheid aan kleine en levensgrote afbeeldingen van zwaarlijvige jonge mannen die hangen/staan/liggen in verschillende poses of tijdens verschillende activiteiten.

De onderliggende focus van zijn werk is de veranderende kijk op gewichtstoename in China. Waar zwaarlijvigheid ooit werd gezien als een teken van rijkdom in een land waar veel mensen honger leden, verschuiven populaire opvattingen nu naar de westerse perceptie van overgewicht als grotesk en ongezond.

Mu’s werk onderzoekt deze verandering van visie door middel van zijn humoristische en satirische sculpturen, die ondanks hun overdreven surrealisme een hoge mate van realisme en technische afwerking behouden. Geboren in 1976 in de provincie Shandong, China, behaalde hij in 2005 een master in beeldende kunst aan de beeldhouwafdeling van de China Central Academy of Fine Arts. Mu woont en werkt in Peking, China.

Xi Pan 潘曦

een zoektocht naar schoonheid

AZIATISCHE KUNST deel 69

Tijdens mijn zoektocht stel ik me geregeld de vraag waarom ik me zo onweerstaanbaar aangetrokken voel tot deze of gene kunstenaar. Soms is het totaal ondefinieerbaar, heb ik geen flauw benul. Bij Xi Pan heb ik wel een vermoeden. Het werk heeft iets Aziatisch maar ook iets Europees, iets herkenbaars. Haar stijl is dan ook gebaseerd op… of wacht even en probeer het zelf te ontdekken. En ja haar idolen, haar voorbeelden uit de Westerse kunstgeschiedenis, spelen een bijlangrijke rol.

De Chinese Xi Pan werd geboren (1971) in Wenzhou, provincie Zhejang.

Tijdens haar jeugd bezocht ze samen met haar zus wekelijks kunstenaarsateliers van het Art Institute dat onder leiding stond van hun vader. Ze kreeg er de smaak goed te pakken. Haar vader zag dat en besloot om zijn dochter vanaf haar tiende (1981) les te geven.

In 1989 begon ze te studeren aan de Nationale Academie voor Fijne Kunsten in Hangzhou. Een jaar later werd ze, samen met twee andere medestudenten, gekozen om verder te studeren in het buitenland. Voor Xi Pan werd dit het Surikov Instutuut te Moskou.

Het was een zware opleiding van 8 uur per dag, vijf dagen per week met bijkomende avondklassen in kunstgeschiedenis en anatomie. Tegelijkertijd leerde ze er Russisch.
In haar derde jaar (1993) trad ze toe tot de studio van V.N. Chelombiev, verbonden aan de afdeling van olieverfschilderij. Hier kwam een eigen stijl langzaam aan de oppervlakte gebaseerd op haar grote voorbeelden en helden * (zie beneden).

Daarna reist ze naar Duitsland, Oostenrijk,Nederland, de U.S.A. en Frankrijk.
In 2002 keert ze terug naar China. Ze verblijft momenteel gedeeltelijk in Hangzhou en in Shanghai.

(*) Botticelli, Van Gogh, Klimt, Picasso, Modigliani en Schiele, herkent u dit ook in haar stijl?

Hu Yongkai

een zoektocht naar schoonheid

AZIATISCHE KUNST deel 57

Hu Yongkai werd in 1945 in Peking geboren. Reeds als driejarig kind begon hij op de vloer van zijn ouders huis ingewikkelde lijnpatronen in krijt te tekenen. Die voorliefde voor lijnen heeft hij sindsdien steeds behouden. Ook nadat hij professioneel kunstenaar werd en steeds meer acrylverf ging gebruiken bleef zijn interesse in “de lijn” onaangetast. Hij omschrijft het als van het allergrootste belang in de Chinese schilderkunst.

Na in Hong Kong te hebben gewoond, emigreerde hij in 1992 naar de Verenigde Staten. Het spreekt vanzelf dat hij hier geconfronteerd werd met allerhande Westerse stijlen en diverse manieren van kleurgebruik. Eigenaardig genoeg werd hij hierdoor nog meer overtuigd van hoe bijzonder de Chinese schilderkunst voor hem was. Hij leerde zichzelf aan om vrij snel te werken met penseel en inkt en om enkel “de goede” te houden. Het werk waar hij niet honderd procent tevreden over was werd/wordt systematisch vernietigd.

Deze stijl van schilderen uit de vrije hand wordt ‘Xieyi’ genoemd en het is een stijl waarmee Hu Yongkai in het bijzonder wordt geassocieerd. Zijn techniek en zijn verbluffende gebruik van kleur en inkt, samen met een fijne lijn om zijn ideeën vrijuit op papier uit te drukken, heeft geresulteerd in Hu Yongkai’s grotere erkenning over de hele wereld. “

Hu Yongkai studeerde aan de prestigieuze Centrale Academie voor Schone Kunsten. Van 1964 tot 1985 was hij art director bij de Shanghai Animation Film Studio. Hij was docent aan het Fine Arts College van de Shanghai University van 1985 tot hij drie jaar later naar Hong Kong emigreerde. Hu’s werken zijn uitgebreid tentoongesteld in Shanghai, Taipei, Singapore, Hong Kong, Europa en de Verenigde Staten. Hu woont nu een in de Verenigde Staten en verdeelt zijn tijd tussen zijn huis in Californië en zijn studio in Hong Kong.

Liu Yuanshou

een zoektocht naar schoonheid

AZIATISCHE KUNST deel 54

De hemel zij dank voor het feit dat er genoeg artiesten zijn die doelbewust platgetreden paden ontwijken. Het is dankzij hen dat kunst zo divers en prikkelend is. Sommigen verleiden je, schockeren je, schudden je wakker. Hun werk dwingt tot nadenken. Wij, de kunstliefhebbers, ontsnappen zo even uit onze eigen alledaagsheid en krijgen inkijk in hun denk- en droomwereld, hun fantasieën. Liu Yuanshou heeft die impact.

Hij raakt tijdens zijn leven om de een of andere reden (heb ik niet kunnen achterhalen) verzeild in de kustprovincie Jiangsu ten Noorden van Shanghai. Laat nu dat de regio zijn waar van oudsher zijde wordt geproduceerd. Zijde… zijderupsen… zijdecocons.. verpoppen. In menig schilderij van hem is het inderdaad net of de vrouwen die hij afbeeldt verpoppen. Een rups wordt vlinder. De cocon, banaal van vorm en kleur wordt een mooie jonge vrouw.

Eenmaal verpopt moet er nog die laatste stap volgen. Zonder intrede of insijpeling van geest of ziel (hoe zullen we deze fase beschrijven?) blijft een lichaam functie- en levensloos. Blijkt nog maar eens dat ook in andere culturen, niet enkel in de onze, de ziel of geest wordt afgebeeld door een vogel.

Liu Yuanshu’s werk heeft bijgevolg een “spirit”uele betekenis. In de verpoppingsfase zie je enkel jonge vrouwen met gesloten ogen. Ogen zijn de spiegels van de ziel, zegt men en die moet nog komen aanfladderen. Daarnaast heb je de doeken waar er geprikt en gepriemd wordt.

Hiervan is de reden mij onduidelijk en mijn toch wel rijke fantasie ontoereikend. Is het een middel om pijnreacties uit te lokken om zo te ontdekken of de zonet verpopte jongedame al leeft in haar nieuwe gedaante? Is het eerder symbolisch… leven is lijden? Wij, als kunstliefhebbers, worden uitgenodigd om dit zelf in te vullen. Oke Liu, doen we!

Hij werd geboren in Beijing in 1967 en behaalde een graad in olieverfschilderen aan de Capital Normal University van Beijing in 1991. Heeft geëxposeerd en tal van prijzen gewonnen op prestigieuze tentoonstellingen in Azië, waaronder China, Taiwan, Hong Kong en Japan.

Onlangs ben ik gestart met een Facebookpagina: KUNST IN AZIË. Typ hiervoor @stassen.roger in het zoekvenster van Facebook en… hocuspocus zie alle bijdrages en extra posts in 1 of meerdere oogopslagen.

LV Yanjun

een zoektocht naar schoonheid

AZIATISCHE KUNST deel 52

Nee, we zijn zeker niet ongevoelig voor smachtende, verleidelijke blikken, volle rode lippen, perfecte Oosterste trekken en ideale vrouwelijke vormen. Verre van! Het doet wat met ons. Gestoken in hun militaristische outfit maken ze verborgen en verdrongen lusten in ons wakker. Zo lusten we kunst wel. LV Yanjun zal er zelf ook niet onbewogen bij blijven. Hij schildert onverdroten doek na doek en doet Chinese godinnen verrijzen. De ene nog mooier dan de andere, geschapen om hun aanbidders te laten kronkekelen onder hun soldatenboots.

Sorry, ik liet me even gaan… LV Yanjun werd geboren in Handan, provincie Hebei, China (1956). Omdat hij van bij zijn geboorte slechthorend was genoot hij geen formeel onderwijs met als gevolg dat hij dus ook niet kan lezen of schrijven. Doch, mede dankzij zijn uitzonderlijk positieve ingesteldheid en vastberadenheid eigende hij zichzelf de vaardigheden van de schilderkunst toe.

LV Yanjun zou “naar verluid” kritisch staan tegenover de moderne ideologieloze Chinese samenleving en het totale verlies aan politieke bewustzijn, vandaar de uniformen uit de Mao-periode. Sta mij toe om soms te twijfelen aan de verklarende uitleg die aan kunst wordt gegeven. Overheden (totalitaire) hebben het heel moeilijk met kunst met een boodschap. Ze “sturen” recencies zodanig dat – spotten met – omgevormd wordt tot – verheerlijken van – … if you know what I mean?

Voor mij als betrachter is het veel meer een cynisch/ironische kijk op de Chinese Culturele Revolutie. De Rode Gardisten waren allesbehalve enkel bevolkt met sensuele, buitengewoon aantrekkelijke jonge vrouwen, althans dat kan ik me toch moeilijk voorstellen.

Hoe het ook zij, laten we genieten van zijn werk,… ikzelf leg me gewillig en zonder enig verzet al kronkelend ter aarde onder de boots van deze jonge dames.

Onlangs ben ik gestart met een Facebookpagina: KUNST IN AZIË.

Typ hiervoor @stassen.roger in het zoekvenster van Facebook en… hocuspocus zie alle bijdrages en extra posts in 1 of meerdere oogopslagen.